Thursday, July 4, 2019

Roadtrip Cornwall/Devon week 2

We eindigden de vorige post met dat het te hard waaide om naar Saint Michaels Mount te gaan. De wind was ook te hard om onze hotelkamerramen open te doen, dus het werd een korte nacht omdat én de wind de hele nacht enorme herrie maakte én het ondanks de wind wel warm was. De volgende dag waait het nog steeds behoorlijk, maar we wagen het erop en rijden nogmaals naar Manazion, waar je met een bootje overgaat naar het eiland. We hebben geluk. De bootjes varen en Saint Michaels Mount stelt niet teleur. Vooral de kapel in het kasteel is prachtig!


We rijden die dag ook nog naar het typische vissersdorpje Mousehole (foto links hieronder) en naar Lands End, je raadt het al...het uiterste puntje van het eiland (foto rechts....zie je de grot rechts in het midden?). Prachtig uitzicht, maar wat een kermis hebben ze daar van gemaakt. Het lijkt wel een half pretpark.



We zijn er sinds onze aankomst elke dag op uit geweest en lopen dagelijks minstens 5km, dus op zaterdag besluiten we om het rustig aan te doen. Het is tenslotte vakantie. We rijden naar Sennon Cove. Een heerlijk strandje en ondanks dat het bewolkt is, liggen we heerlijk op ons handdoeken en lunchen we met uitzicht over zee. ‘s Middags laat de zon zich ook nog zien, al met al een heerlijke stranddag!
Van John en Elleke, de eigenaren van het hotel in Mevagissey kregen we ook nog de tip mee om Porthcurno te bezoeken en daar ook een deel van het ‘Eikeltjespad’ te wandelen. Ons hotel ligt daar niet ver vandaan dus we besluiten om onze auto te parkeren bij het Minack theatre, omdat het daar gratis parkeren is (we blijven Nederlanders :D) en we van daaruit zo het pad op kunnen lopen. Het strand van Porthcurno ziet er inderdaad prachtig uit en het pad leidt weer tot prachtige vergezichten, maar omdat we er toch zijn besluiten we om ook maar het Minack theatre te bezoeken. En dat is echt de highlight van de dag. Wat een inspirerend verhaal. Dit theater in de buitenlucht is bedacht en gebouwd door 1 vrouw met hulp van haar tuinman.... in die rotsen! Ze droeg zakken zand van het strand naar boven om cement van te maken en toen het in de Tweede Wereldoorlog helemaal in verval raakte heeft ze het daarna weer helemaal opgebouwd. Je kunt er nog steeds in de zomer naar een theatervoorstelling gaan. Helaas hebben wij daar geen tijd voor want we gaan die dag weer verder, maar we zien tijdens ons bezoek wel een een stukje van een theaterworkshop met kinderen die scènes uit Robin Hood spelen. En dat met zo’n uitzicht!




 

Na drie nachten in Cape Cornwall rijden we door naar Newquay. Een beetje schreeuwerige badplaats, maar wel in de buurt van prachtige stranden. We maken op dag 11 van onze roadtrip een lange strandwandeling op het strand van Watergate Bay en ‘s middags pakken we nog een stukje van het Eikeltjespad en de historie van Cornwall mee dat vroeger een echt mijnbouwgebied was.


Zoals je ziet op de rechterfoto hierboven breekt ook vaak de zon door, dus over het weer hebben we helemaal niet te klagen. Geen hittegolf zoals jullie in Nederland, prima temperaturen om van alles te ondernemen, maar ook af en toe van het strand te genieten.

Dinsdag staat in het teken van surfles. De dag ervoor heb ik een privéles van 2 uur besproken. Super leuk om te doen, maar niet gemakkelijk (zeker voor iemand zoals ik met zeer onderontwikkelde arm- en buikspieren ;D) en zeer vermoeiend. Mijn surfleraar Larrick blijft enthousiast en super positief en het lukt me in totaal welgeteld 2x om...een soort van te staan. Met de volgende dag enorme spierpijn in mijn nek, schouders en armen tot gevolg maar ook een glimlach op mijn gezicht als ik de foto’s en filmpjes terugkijk die Erik maakte. Zie op de 2de foto nog net mijn voet en Larrick die niet kan geloven dat ik er weer af val :D :D


De laatste 2 dagen van onze roadtrip verlaten we de kust en trekken we het binnenland in richting Dartmoor Park. In Lydford, het kleine dorpje waar we ook logeren, hikken we naar de White Lady Waterfall en Devils Cauldron. Na alle cliffs, coves, het strand en de zee is deze groene jungle een mooie afwisseling. 


Helemaal blij word ik van de inn waar we slapen. Echt zo’n typische Britse country pub met een grote open haard, dikke zwartgeblakerde stenen muren, een cottage tuin en dus met kamers erboven. 
Lydford licht aan de rand van Dartmoor Park. In het bureautje van onze hotelkamer ligt een boekje met wat wandelroutes. We kiezen er 1 uit en gaan de volgende dag op pad. Wat een weidsheid! Er zijn geen heel specifieke paden en je loopt tussen de vrij grazende schapen, paarden en koeien door. Na ongeveer 10 minuten hebben we onze route gevonden en lopen we in totaal ongeveer 5km. Onderweg komen we een ervaren wandelaar tegen die ons vertelt dat we enorm geluk hebben met het weer, blauwe lucht met zon, omdat het de afgelopen tijd veel geregend heeft en er dan veel moerasachtige stukken zijn (dat merken we op de terugweg met semi-natte schoenen tot gevolg). 





We besluiten om onze laatste middag te relaxen in de tuin van onze inn. Een heerlijk eind van onze vakantie!





















































No comments:

Post a Comment