Dag 2 liep gelukkig heel wat beter. Exeter is een leuke stad en het was ook nog stralend weer. De kathedraal, waar de stad om bekend staat, is mooi van buiten én van binnen en ‘s middags lekker tapas gegeten aan de rivier. In totaal 9,4km gelopen.
Op dag 3 ging de roadtrip echt beginnen. Het is inderdaad wennen om links te rijden, maar vooral de smalle wegen zorgen af en toe voor hartkloppingen. Niet voor niets staat blijkbaar onder elk naambord van een dorp de tekst ‘Please drive carefully’. Er ís vaak eigenlijk geen linker- of rechterkant van de weg en als er een tegenligger aankomt moet 1 van de 2 een haventje vinden om ruimte te maken. Er wordt veel gezwaaid om elkaar te bedanken dus dat is dan wel weer gezellig.
Maar dag drie dus: we doen de twee kustplaatsjes Beer (foto 1 hieronder) en Branscombe (foto 2) aan. Met elkaar verbonden door de South West Coast Path, een wandelpad dat overal in Devon en Cornwall langs de meest prachtige locaties loopt, ofwel door mij genoemd het Eikeltjespad (symbool is namelijk een eikel). Wij lopen een deel van het pad, maar het is niet zulk mooi weer dus we leggen de afstand ook deels met de auto af. Overigens lunchen we heerlijk aan het strand bij Branscombe met een pasty (typisch gerecht van de streek) en een salade Nicoise met makreel. Verse bloemetjes op tafel.
Verse bloemen blijken een thema want ze staan ook op mijn nachtkastje in de B&B van Pat en Danny waar we de volgende twee nachten verblijven. Altijd wennen om bij mensen thuis te logeren, maar alles is super schoon, ze zijn heel aardig en vanaf het terras kijken we uit op zee. Overal zie je overigens bloemen, in allerlei soorten en kleuren. Bij mensen in hun tuin en wild langs paden en wegen.
Dag 4 rijden we naar de vuurtoren op Start Point, ook daar loopt het Eikeltjespad langs. Ondanks de mist genieten we weer van de prachtige natuur en op de weg terug begint de zon ook nog eens door te breken. Een tip van Danny is om Totnes te bezoeken, een stadje met een heel eigen karakter. En dat klopt....er lopen veel...hoe zal ik niet zeggen..artistieke types rond. De high street is vol leuke winkels en je kunt er lekker ijs eten.
Op de vijfde dag genieten we van een door Pat gemaakt ontbijtje op het terras en verlaten we Devon om door te reizen naar Mevagissey in Cornwall. Onderweg stoppen we om Charlestown te bezoeken en lunchen we met bio-cola (vreemd, maar wel lekker....of is dat de slogan van een ander drankje ;D) Charlestown is tijden niet open geweest voor bezoekers, omdat in de oude haven vaak films en series worden opgenomen - waaronder Poldark.
De foto aan de rechterkant is het vissersdorpje Mevagissey waar we de volgende 2 nachten blijven. We eten op een bankje aan de haven fish and chips voordat we weer teruglopen naar ons hotel dat een prachtig uitzicht heeft op zee.
Het blijkt dat de eigenaresse Nederlands is. De volgende dag geeft ze ons een tip voor een mooie wandeling. Ze zegt dat ie ongeveer een uur duurt. Wij doen er 2 uur over, maar stoppen ook regelmatig om foto’s te maken en van het uitzicht te genieten. De paden lopen langs rotsen, maar ook dwars door weilanden. We komen aan in het stadje Gorran Haven, waar we onszelf trakteren op thee/koffie met een brownie. Heerlijk Engelse thee met een sloot melk erin :D We nemen de bus terug en omdat het supermooi weer is geworden pakken we ons handdoeken en slippers en rijden gelijk door naar Pentewan beach waar we hamburgers eten met uitzicht op het strand. We lopen in totaal 8,6 km. Een topdag!
Op donderdag, dag 7, treffen we het niet. We willen naar Saint Michaels Mount, maar daar aangekomen horen we dat het te hard waait voor de bootjes om naar het eiland te varen. We besluiten om door te rijden naar St Ives, een kunstenaarsstadje aan het water. Er wordt hoog over opgegeven op alle sites en in ons reisboekje maar wij vinden het nogal tegenvallen. Het is druk en een beetje schreeuwerig. We lopen naar het Tate St Ives (een dependance van de Tate Modern in Londen). Op de bovenste verdieping bevindt zich het restaurant. Prachtig uitzicht, eten niet zo. Ook de moderne kunst kan ons niet bekoren, maar hé ieder zijn eigen smaak.
Dag 8 hebben we net achter de rug, maar daar begin ik de volgende keer mee.
