Roadtrip Cornwall/Devon week 2

We eindigden de vorige post met dat het te hard waaide om naar Saint Michaels Mount te gaan. De wind was ook te hard om onze hotelkamerramen open te doen, dus het werd een korte nacht omdat én de wind de hele nacht enorme herrie maakte én het ondanks de wind wel warm was. De volgende dag waait het nog steeds behoorlijk, maar we wagen het erop en rijden nogmaals naar Manazion, waar je met een bootje overgaat naar het eiland. We hebben geluk. De bootjes varen en Saint Michaels Mount stelt niet teleur. Vooral de kapel in het kasteel is prachtig!

We rijden die dag ook nog naar het typische vissersdorpje Mousehole (foto links hieronder) en naar Lands End, je raadt het al...het uiterste puntje van het eiland (foto rechts....zie je de grot rechts in het midden?). Prachtig uitzicht, maar wat een kermis hebben ze daar van gemaakt. Het lijkt wel een half pretpark.

We zijn er sinds onze aankomst elke dag op uit geweest en lopen dagelijks minstens 5km, dus op zaterdag besluiten we om het rustig aan te doen. Het is tenslotte vakantie. We rijden naar Sennon Cove. Een heerlijk strandje en ondanks dat het bewolkt is, liggen we heerlijk op ons handdoeken en lunchen we met uitzicht over zee. ‘s Middags laat de zon zich ook nog zien, al met al een heerlijke stranddag!

Van John en Elleke, de eigenaren van het hotel in Mevagissey kregen we ook nog de tip mee om Porthcurno te bezoeken en daar ook een deel van het ‘Eikeltjespad’ te wandelen. Ons hotel ligt daar niet ver vandaan dus we besluiten om onze auto te parkeren bij het Minack theatre, omdat het daar gratis parkeren is (we blijven Nederlanders :D) en we van daaruit zo het pad op kunnen lopen. Het strand van Porthcurno ziet er inderdaad prachtig uit en het pad leidt weer tot prachtige vergezichten, maar omdat we er toch zijn besluiten we om ook maar het Minack theatre te bezoeken. En dat is echt de highlight van de dag. Wat een inspirerend verhaal. Dit theater in de buitenlucht is bedacht en gebouwd door 1 vrouw met hulp van haar tuinman.... in die rotsen! Ze droeg zakken zand van het strand naar boven om cement van te maken en toen het in de Tweede Wereldoorlog helemaal in verval raakte heeft ze het daarna weer helemaal opgebouwd. Je kunt er nog steeds in de zomer naar een theatervoorstelling gaan. Helaas hebben wij daar geen tijd voor want we gaan die dag weer verder, maar we zien tijdens ons bezoek wel een een stukje van een theaterworkshop met kinderen die scènes uit Robin Hood spelen. En dat met zo’n uitzicht!

 

Na drie nachten in Cape Cornwall rijden we door naar Newquay. Een beetje schreeuwerige badplaats, maar wel in de buurt van prachtige stranden. We maken op dag 11 van onze roadtrip een lange strandwandeling op het strand van Watergate Bay en ‘s middags pakken we nog een stukje van het Eikeltjespad en de historie van Cornwall mee dat vroeger een echt mijnbouwgebied was.

Zoals je ziet op de rechterfoto hierboven breekt ook vaak de zon door, dus over het weer hebben we helemaal niet te klagen. Geen hittegolf zoals jullie in Nederland, prima temperaturen om van alles te ondernemen, maar ook af en toe van het strand te genieten.

Dinsdag staat in het teken van surfles. De dag ervoor heb ik een privéles van 2 uur besproken. Super leuk om te doen, maar niet gemakkelijk (zeker voor iemand zoals ik met zeer onderontwikkelde arm- en buikspieren ;D) en zeer vermoeiend. Mijn surfleraar Larrick blijft enthousiast en super positief en het lukt me in totaal welgeteld 2x om...een soort van te staan. Met de volgende dag enorme spierpijn in mijn nek, schouders en armen tot gevolg maar ook een glimlach op mijn gezicht als ik de foto’s en filmpjes terugkijk die Erik maakte. Zie op de 2de foto nog net mijn voet en Larrick die niet kan geloven dat ik er weer af val :D :D

De laatste 2 dagen van onze roadtrip verlaten we de kust en trekken we het binnenland in richting Dartmoor Park. In Lydford, het kleine dorpje waar we ook logeren, hikken we naar de White Lady Waterfall en Devils Cauldron. Na alle cliffs, coves, het strand en de zee is deze groene jungle een mooie afwisseling. 

Helemaal blij word ik van de inn waar we slapen. Echt zo’n typische Britse country pub met een grote open haard, dikke zwartgeblakerde stenen muren, een cottage tuin en dus met kamers erboven. 

Lydford licht aan de rand van Dartmoor Park. In het bureautje van onze hotelkamer ligt een boekje met wat wandelroutes. We kiezen er 1 uit en gaan de volgende dag op pad. Wat een weidsheid! Er zijn geen heel specifieke paden en je loopt tussen de vrij grazende schapen, paarden en koeien door. Na ongeveer 10 minuten hebben we onze route gevonden en lopen we in totaal ongeveer 5km. Onderweg komen we een ervaren wandelaar tegen die ons vertelt dat we enorm geluk hebben met het weer, blauwe lucht met zon, omdat het de afgelopen tijd veel geregend heeft en er dan veel moerasachtige stukken zijn (dat merken we op de terugweg met semi-natte schoenen tot gevolg). 

We besluiten om onze laatste middag te relaxen in de tuin van onze inn. Een heerlijk eind van onze vakantie!

Roadtrip Devon/Cornwall - week 1

Onze 14-daagse roadtrip door Devon en Cornwall begon vorige week vrijdag met 6 uur vertraging. Een technisch mankement aan het vliegtuig. Waar we gepland hadden lekker in Exeter te lunchen hingen we nu uren doelloos rond op het pittoreske Schiphol. Toen we uiteindelijk op de Britse luchthaven aankwamen bleek dat er geen hatchback voor ons klaarstond maar een station. Aangezien het de eerste keer links rijden wordt voor ons hadden we een automaat gehuurd en die hadden ze dus alleen nog in groot...of groter. In alle reisverhalen lees je over de smalle wegen en straatjes op het platteland dus niet zo blij mee, maar het was niet anders. Geen heel lekker begin van onze reis dus.

Dag 2 liep gelukkig heel wat beter. Exeter is een leuke stad en het was ook nog stralend weer.  De kathedraal, waar de stad om bekend staat, is mooi van buiten én van binnen en ‘s middags lekker tapas gegeten aan de rivier. In totaal 9,4km gelopen.

Op dag 3 ging de roadtrip echt beginnen. Het is inderdaad wennen om links te rijden, maar vooral de smalle wegen zorgen af en toe voor hartkloppingen. Niet voor niets staat blijkbaar onder elk naambord van een dorp de tekst ‘Please drive carefully’. Er ís vaak eigenlijk geen linker- of rechterkant van de weg en als er een tegenligger aankomt moet 1 van de 2 een haventje vinden om ruimte te maken. Er wordt veel gezwaaid om elkaar te bedanken dus dat is dan wel weer gezellig. 

Maar dag drie dus: we doen de twee kustplaatsjes Beer (foto 1 hieronder) en Branscombe (foto 2) aan. Met elkaar verbonden door de South West Coast Path, een wandelpad dat overal in Devon en Cornwall langs de meest prachtige locaties loopt, ofwel door mij genoemd het Eikeltjespad (symbool is namelijk een eikel). Wij lopen een deel van het pad, maar het is niet zulk mooi weer dus we leggen de afstand ook deels met de auto af. Overigens lunchen we heerlijk aan het strand bij Branscombe met een pasty (typisch gerecht van de streek) en een salade Nicoise met makreel. Verse bloemetjes op tafel. 

Verse bloemen blijken een thema want ze staan ook op mijn nachtkastje in de B&B van Pat en Danny waar we de volgende twee nachten verblijven. Altijd wennen om bij mensen thuis te logeren, maar alles is super schoon, ze zijn heel aardig en vanaf het terras kijken we uit op zee. Overal zie je overigens bloemen, in allerlei soorten en kleuren. Bij mensen in hun tuin en wild langs paden en wegen.

Dag 4 rijden we naar de vuurtoren op Start Point, ook daar loopt het Eikeltjespad langs. Ondanks de mist genieten we weer van de prachtige natuur en op de weg terug begint de zon ook nog eens door te breken. Een tip van Danny is om Totnes te bezoeken, een stadje met een heel eigen karakter. En dat klopt....er lopen veel...hoe zal ik niet zeggen..artistieke types rond. De high street is vol leuke winkels en je kunt er lekker ijs eten.

Op de vijfde dag genieten we van een door Pat gemaakt ontbijtje op het terras en verlaten we Devon om door te reizen naar Mevagissey in Cornwall. Onderweg stoppen we om Charlestown te bezoeken en lunchen we met bio-cola (vreemd, maar wel lekker....of is dat de slogan van een ander drankje ;D) Charlestown is tijden niet open geweest voor bezoekers, omdat in de oude haven vaak films en series worden opgenomen - waaronder Poldark. 

De foto aan de rechterkant is het vissersdorpje Mevagissey waar we de volgende 2 nachten blijven. We eten op een bankje aan de haven fish and chips voordat we weer teruglopen naar ons hotel dat een prachtig uitzicht heeft op zee.

Het blijkt dat de eigenaresse Nederlands is. De volgende dag geeft ze ons een tip voor een mooie wandeling. Ze zegt dat ie ongeveer een uur duurt. Wij doen er 2 uur over, maar stoppen ook regelmatig om foto’s te maken en van het uitzicht te genieten. De paden lopen langs rotsen, maar ook dwars door weilanden. We komen aan in het stadje Gorran Haven, waar we onszelf trakteren op thee/koffie met een brownie. Heerlijk Engelse thee met een sloot melk erin :D We nemen de bus terug en omdat het supermooi weer is geworden pakken we ons handdoeken en slippers en rijden gelijk door naar Pentewan beach waar we hamburgers eten met uitzicht op het strand. We lopen in totaal 8,6 km. Een topdag!

Op donderdag, dag 7, treffen we het niet. We willen naar Saint Michaels Mount, maar daar aangekomen horen we dat het te hard waait voor de bootjes om naar het eiland te varen. We besluiten om door te rijden naar St Ives, een kunstenaarsstadje aan het water. Er wordt hoog over opgegeven op alle sites en in ons reisboekje maar wij vinden het nogal tegenvallen. Het is druk en een beetje schreeuwerig. We lopen naar het Tate St Ives (een dependance van de Tate Modern in Londen). Op de bovenste verdieping bevindt zich het restaurant. Prachtig uitzicht, eten niet zo. Ook de moderne kunst kan ons niet bekoren, maar hé ieder zijn eigen smaak.

Dag 8 hebben we net achter de rug, maar daar begin ik de volgende keer mee.